Czym jest choroba sieroca?
To zespół poważnych zaburzeń w rozwoju dziecka, które dotyczą zarówno jego sfery psychicznej, jak i fizycznej. Nazywana inaczej depresją anaklityczną lub nieorganicznym zespołem opóźnienia rozwoju choroba sieroca dotyka niemowlęta oraz starsze dzieci.
Mimo że pojawia się w młodym wieku, jej skutki rzutują na dorosłość, utrudniając funkcjonowanie społeczne i przejawiając się skłonnością do depresji.
Choroba sieroca – przyczyny
Główną przyczyną choroby jest pozbawienie dziecka kontaktu z matką lub inną osobą z kręgu najbliższych. Zerwana więź może być spowodowana śmiercią rodzica bądź jego złym stanem zdrowia psychicznego lub fizycznego.
Choroba sieroca u dzieci może pojawić się także w sytuacji, gdy sprawowana nad nimi opieka jest niewłaściwa, ograniczona wyłącznie do czynności pielęgnacyjnych. Brak bliskości i uwagi skutkuje poczuciem porzucenia i lęku. Niezaspokojona potrzeba bezpieczeństwa prowadzi do szeregu objawów psychicznych, a często także somatycznych.
Choroba sieroca – objawy
Do najczęstszych objawów choroby należą zaburzenia łaknienia i snu, niepokój, pobudzenie, bujanie się i ssanie kciuka. Starsze dzieci mają problemy z komunikacją z otoczeniem i nie potrafią nawiązywać relacji z innymi.
Choroba sieroca u dorosłych objawia się niskim poczuciem własnej wartości, brakiem umiejętności interpersonalnych, nawracającymi lękami i skłonnością do depresji.
Do fizycznych objawów należą nietrzymanie moczu oraz zaburzenia wzrostu i wagi.
Choroba sieroca – diagnoza i leczenie
Wczesna, trafnie postawiona diagnoza ma ogromne znaczenie dla skuteczności leczenia. Chorobę można zdiagnozować na podstawie charakterystycznych objawów oraz analizy środowiska rodzinnego dziecka.
Terapia choroby sierocej
Rozpoznana choroba sieroca u dzieci wymaga błyskawicznej interwencji. Indywidualnie dobrana terapia oraz stała pomoc psychologa mogą ograniczyć rozwój zaburzeń i negatywny wpływ trudnej sytuacji rodzinnej na funkcjonowanie dziecka w przyszłości.
