Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) ujawnia się zazwyczaj w okolicach 5. roku życia u 4-8 % dzieci. Częstość występowania zaburzenia maleje wraz z wiekiem, jednak zdarza się, że objawy utrzymują się także w wieku dorosłym.
Na ADHD bardziej narażeni są chłopcy, choć nie znaczy to, że nie zaobserwowano zespołu nadpobudliwości psychoruchowej również u dziewczynek – w ich przypadku najczęściej przejawia się to problemami z koncentracją.
ADHD – objawy
Do najczęstszych objawów należą zaburzenia uwagi i koncentracji – dziecko ma problemy ze skupieniem się na czynnościach, gubi przedmioty i zapomina, gdzie je zostawiło. Unika wykonywania czynności, które wymaga większego zaangażowania i długotrwałej koncentracji. Nie kończy zadań, których się podejmuje. Dziecko z ADHD jest porywcze – skupia na sobie uwagę otoczenia, odpowiada na pytania, zanim ktoś skończy je zadawać. Wyraża myśli i emocje bez zastanowienia. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi przejawia się również poprzez przebywanie w ciągłym ruchu. Gdy sytuacja wymusza stanie w jednej pozycji, dziecko zaczyna się wiercić, bawić i wyłącza się z danej aktywności.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) – przyczyny i leczenie
Przyczyn występowania ADHD u dzieci może być dużo – są to uwarunkowania genetyczne, mała aktywność dopaminy, urazy ciąży, mała waga urodzeniowa, niedotlenienie dziecka podczas porodu, uszkodzenie centralnego układu nerwowego, palenie papierosów w okresie ciąży, zaniedbanie.
Diagnozę stawia się w oparciu o współpracę kilku specjalistów – psychologa, psychiatry, pediatry i często również neurologa dziecięcego.
Leczenie ustalane jest indywidualnie, w zależności od stanu, w jakim znajduje się dziecko, są to psychoterapia, terapia rodzinna, leczenie farmakologiczne, zajęcia psychoedukacyjne dla rodziców.
