Choroba w rodzinie zawsze jest pewnego rodzaju kryzysem, który rzutuje na funkcjonowanie rodziny, w tym na relacje pomiędzy jej członkami. Tym bardziej jest to widoczne wówczas, gdy jest to choroba przewlekła.
O traumie czy sytuacji traumatycznej mówimy wówczas, gdy pojawia się odczucie ekstremalnego zagrożenia życia (nas samych, albo innych – szczególnie bliskich nam osób).
Dziecko niepełnosprawne w rodzinie do stabilizacji emocjonalnej i poczucia bezpieczeństwa bezwzględnie potrzebuje bliskich relacji z rodzicami, a te są możliwe wówczas, gdy zaakceptują oni dysfunkcjonalność dziecka.