Demencja może istotnie skomplikować życie pacjenta i jego najbliższego otoczenia.
Typowe objawy chorób mózgu tego rodzaju to zaburzenia pamięci krótkotrwałej, korowe zaburzenia poznawcze (np. afazja), trudności w myśleniu abstrakcyjnym, brak zdolności do krytycznego myślenia. Chorzy często nie tylko stają się nieporadni życiowo, ale również wykazują zmiany charakteru – cechy osobowości ulegają zaostrzeniu, przez co pacjent może stać się np. nadmiernie podejrzliwy lub impulsywny.
Czym jest demencja?
Otępienie może mieć różne przyczyny, takie jak choroba Alzheimera, choroba Parkinsona lub choroba Picka. Objawy demencji mogą pojawić się też jako wynik m.in. otępienia czołowo-skroniowego albo otępienia naczyniopochodnego.
Otępienie najczęściej występuje u osób starszych – po 65 roku życia i zjawisko takie nazywane jest demencją starczą. Liczne badania sugerują, że ten typ demencji można utożsamiać z chorobą Alzheimera, a więc zwyrodnieniową chorobą mózgu, której efektem jest właśnie zaburzenie tzw. wyższych funkcji umysłowych, czyli m.in. pamięci, mowy oraz myślenia abstrakcyjnego.
Leczenie demencji starczej
Niestety demencja jest nieuleczalna, ponieważ jej efektem jest trwałe uszkodzenie struktur mózgu. Pacjenci jednak poddawani są terapii mającej na celu łagodzenie objawów i poprawienie jakości życia chorego.
Stosuje się leki zwiększające poziom acetylocholiny, która odpowiada m.in. za zdolność zapamiętywania i uczenia się. Uzupełnieniem farmakoterapii są ćwiczenia polegające np. na rozwiązywaniu krzyżówek, graniu w gry planszowe oraz czytaniu książek.
