Zespół Aspergera jest to zaburzenie rozwoju mieszczące się w spektrum autyzmu, jednak posiadające swoje odrębne kryteria diagnostyczne.
Głównym objawem jest upośledzenie kontaktów społecznych.
Przyczyny zespołu Aspergera nie są do końca poznane jednak uważa się, że wpływ na jego wystąpienie może mieć predyspozycja genetyczna.
Zazwyczaj diagnoza zespołu Aspergera następuje w wieku przedszkolnym. Częściej występuje u płci męskiej niż żeńskiej.
Objawy zespołu Aspergera:
- trudności w zrozumieniu emocji innych ludzi;
- nieadekwatne do sytuacji reakcje dziecka;
- trudności w koordynacji wzrokowo – ruchowej;
- brak rozumienia znaczenia metaforycznego, ironii;
- stereotypowe, powtarzające się zachowania, trudność w tolerowaniu zmian;
- trudności w kontaktach międzyludzkich, unikanie kontaktu wzrokowego, trudności w podtrzymywaniu rozmowy;
- wrażliwość sensoryczna (wrażliwość na dotyk, dźwięk);
- duże zaabsorbowanie pewnymi tematami.
Terapia osób z zespołem Aspergera
Terapia osób z zespołem Aspergera głównie opiera się na terapii poznawczo – behawioralnej.
Osoba z tym zaburzeniem w trakcie terapii uczy się znaczenia emocji, rozumienia innych ludzi i dostosowania własnego zachowania do wymagań sytuacji. Trening umiejętności społecznych ma za zadanie kształtowanie kompetencji aktywnego słuchania, podtrzymywania rozmowy oraz wyrażania własnej opinii.
Ponieważ zachowania te nie występują intuicyjnie u osób z tym zaburzeniem, niezbędna jest konsekwentna i regularna nauka, mająca na celu opanowanie zasad panujących w społeczeństwie.
