mgr Artur Pobłocki

Specjalista psycholog kliniczny, certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny (certyfikat PTTPiB nr 688), seksuolog, neuropsycholog.

Od 2013 roku pomagam pacjentom radzić sobie z trudnościami, jakie pojawiły się w ich życiu. Czasem jest to poczucie silnego lęku, obniżony nastrój, a niekiedy ciągłe zamartwianie się albo przejście traumatycznego wydarzenia. Takie doświadczenia mogą pozbawić Cię możliwości pełnego przeżywania radosnych chwil, hamować Twój rozwój osobisty, krzyżować plany lub negatywnie wpływać na relacje z innymi ludźmi. Możesz też odczuwać dyskomfort psychiczny bez wyraźnej przyczyny i chcesz się z nim uporać.

Jeżeli zastanawiasz się nad podjęciem psychoterapii, to poznajmy się – nazywam się Artur Pobłocki, jestem psychologiem i zapraszam Cię do spokojnej rozmowy online. Wspólnie zajmiemy się znalezieniem drogi do rozwiązania problemów, z którymi się borykasz. W czasie sesji słucham, nie oceniam, bo Twoja perspektywa jest kluczem do zrozumienia Ciebie i poznania Twojej historii. Dążę do stworzenia relacji opartej na partnerstwie, w której Ty będziesz ekspertem w dziedzinie swoich przeżyć, a moja wiedza i doświadczenie pomogą Tobie lepiej zrozumieć Twoje problemy oraz odkryć odmienne sposoby myślenia i zachowania.

Nasza współpraca nie będzie trwać w nieskończoność, lecz najczęściej kilka do kilkunastu spotkań. Powodzenie terapii będzie oznaczało, że już mnie nie potrzebujesz i wtedy się rozstaniemy – celem jest bowiem nabycie przez Ciebie umiejętności przezwyciężania problemów, by móc kształtować swój nastrój, realizować plany i korzystać z uroków życia.

Oprócz psychoterapii mogę też zaproponować badanie psychologiczne lub neuropsychologiczne (ocenę funkcji poznawczych), jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich tego potrzebuje.

Wykształcenie:

Po studiach magisterskich z politologii na Uniwersytecie Gdańskim i z psychologii na Uniwersytecie SWPS kontynuowałem edukację na studiach podyplomowych: seksuologii klinicznej (Uniwersytet SWPS), psychologii klinicznej (Gdański Uniwersytet Medyczny), psychoterapii poznawczo-behawioralnej (Uniwersytet SWPS), psychologii transportu (Uniwersytet Gdański), jak również z zakresu zarządzania zasobami ludzkimi w Wyższej Szkole Bankowej na kierunku Specjalista HR.

Uzyskałem tytuł specjalisty psychologa klinicznego, a ścieżkę specjalizacyjną realizowałem pod auspicjami Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w wielu ośrodkach w Polsce. Posiadam certyfikat psychoterapeuty poznawczo-behawioralnego (nr 688) wydany przez Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej, którego jestem członkiem.

Regularnie uczestniczę w konferencjach, sympozjach i szkoleniach, starając się nieustannie dążyć do poszerzania swojej wiedzy i umiejętności. Opieram się na literaturze przedmiotu oraz doświadczeniach ośrodków badawczych i terapeutycznych w kraju i za granicą.

Jak pracuję?

Naturą procesu psychoterapeutycznego jest współpraca. Stanowi ona fundament, który pozwala osiągać zamierzone cele. W podejściu do osób, z którymi mam kontakt, cechuje mnie opanowanie i profesjonalizm, a także zaangażowanie, by sprostać stawianym przede mną wyzwaniom. Chcąc jak najlepiej pomóc pacjentom, oprócz klasycznego warsztatu pracy terapeutycznej, stosuję wiele metod i technik terapeutycznych opartych na dowodach (tzn. o skuteczności potwierdzonej badaniami), wykorzystywanych m. in. w mindfulness (praktyce uważności) i terapii dialektyczno-behawioralnej. Wierzę, że współpraca oparta na otwartości, autentyczności i poczuciu humoru tworzy przestrzeń wzajemnego porozumienia oraz przynosi najlepsze rezultaty. Uważam, że właściwe przygotowanie terapeuty ma krytyczne znaczenie dla jakości i skuteczności terapii.

Poza pracą kliniczną z pacjentami z określonymi zaburzeniami, staram się traktować psychoterapię jako mającą charakter oddziaływań prewencyjnych, podnoszących jakość życia i poprawiających relacje z innymi ludźmi.

Dodatkowym obszarem mojej pracy jest szeroko pojęta diagnostyka, która obejmuje również badania neuropsychologiczne – w celu oceny obecności otępień u osób starszych, zaburzeń powstałych wskutek urazów czaszkowo-mózgowych lub udarów, chorób neurozwyrodnieniowych, infekcji bądź zabiegów neurochirurgicznych. Stosuję wówczas katalog metod klasycznych, jak również prób autorskich – w zależności od potrzeb czy zakresu badania.